Audyt – ogół działań, poprzez które uzyskuje się niezależną ocenę funkcjonowania instytucji, legalności, gospodarności, celowości, rzetelności; audyt jest zazwyczaj wykonywany przez odrębną komórkę, podporządkowaną bezpośrednio kierownikowi instytucji lub przez firmę zewnętrzną.
Beneficjent – jednostka publiczna lub prywatna składająca wniosek do końcowego beneficjenta na realizację projektu współfinansowanego z Funduszu Strukturalnego. Są to inaczej odbiorcy, uczestnicy, interesariusze. Każda osoba, grupa lub organizacja, która może zostać „dotknięta” rezultatami projektu – może wpływać lub podlegać wpływowi projektu np.
bezpośredni – odbiorcy (osoby fizyczne) oraz organizacje bezpośrednio zaangażowane w projekt
pośredni – partnerzyprojektu, organy rządowe i samorządowe
inni – Instytucje Europejskie, decydenci polityczni, media, otoczenie społeczne
Beneficjent ostateczny – osoba, instytucja lub środowisko (grupa społeczna) bezpośrednio korzystająca z wdrażanej pomocy (ostateczny beneficjent).
Budżet projektu – jest narzędziem planowania i zarządzania projektem od strony finansowej. Wyraża w kategoriach finansowych cele, środki i sposoby realizacji projektu. Wskazuje żródła pochodzenia funduszy przeznaczonych na finansowanie projektu.
budżet w układzie rodzajowym – pokazuje wydatkowanie środkóww ramach projektu z punktu widzenia rodzajów kosztów (np. wynagrodzenia, podróże, materiały, itd.)
budżet w układzie zadaniowym – pokazuje wydatkowanie środków w ramach projektu ze względu na realizowane zadania (np. opracowanie materiałów, przeprowadzaenie szkolenia, ocena itd.)
Cel projektu – określenie celów projektu jest jedną z najważniejszych czynności jakie należy wykonać. Jasne wyartykułowanie czego oczekujemy pozwala na precyzję w weryfikacji punktu w jakim jesteśmy w stosunku do punktów: początkowego (w którym byliśmy) i do jakiego zmierzamy. Proces definiowania celówprojektu nie jest prosty. Wymaga on oderwania się od codziennej pracy i zastanowienia się w grupie co chcemy osiągnąć.
Elementy dobrze określonego celu:
Specific – konkretny, dostępny, ambitny, ale nie przesadzony
Measurable – wymierny, mierzalny ma oznaczoną wartość w tej chwili oraz wartość docelową (np. obecnie
brak jest szkoleń z zakresu pisania wniosków, docelowo w ciągu kwartału będzie przeprowadzonych ok. 10)
Achievable/available – osiagany potencjał organizacji pozwala na jego osiagnięcie
Realistic – realny jest obiektywnie możliwy do osiągnięcia
Timed – terminowy, określony w czasie. Ma określony termin w jakim go chcemy osiągnąć (np. do końca
drugiego kwartału przyszłego roku)
Cele polityki strukturalnej UE – cele służące osiągnięciu spójności społeczno-gospodarczej Unii Europejskiej.
Dokumenty programowe (operacyjne) – dokumenty w postaci programów lub planów rozwoju, opracowywane dla potrzeb wydatkowania środków wstępnie przyznanych (alokowanych) danemu obszarowi lub sektorowi przez Komisję Europejską w ramach Funduszy Strukturalnych. Określają m.in. cele i główne kierunki wydatkowania środków na podstawie analizy aktualnej sytuacji i trendów rozwojowych danego obszaru lub sektora, kryteria i sposoby realizacji konkretnych projektów, osoby i instytucje odpowiedzialne za wykonanie określonych zadań oraz szacowaną wielkość i rozbicie środków z uwzględnieniem współfinansowania ze wszystkich osiągalnych źródeł budżetowych. Do dokumentów takich zaliczamy sektorowe programy operacyjne oraz Narodowy Plan Rozwoju.
Działanie – środki, za pomocą których wdrażana jest grupa projektów realizujących ten sam cel. Działanie stanowi etap pośredni między priorytetem a projektem.
Działania towarzyszące – usługi dodatkowe, wspomagające realizację projektów finansowanych z EFS oraz wzmacniające efekt projektu np. zapewnienie opieki nad dziećmi i osobami zależnymi, transport na miejsce szkolenia.
Fundraising – szeroko pojęte działania mające na celu pozyskanie środków finansowych na realizację zamierzonych projektów.
Fundusz Spójności – jest instrumentem polityki strukturalnej Unii Europejskiej, lecz nie zalicza się do funduszy strukturalnych. Pomoc z Funduszu Spójności ma zasięg krajowy, a nie regionalny jak w przypadku funduszy strukturalnych. Celem nadrzędnym funduszu jest wzmacnianie spójności społecznej i gospodarczej Unii poprzez finansowanie dużych projektów tworzących spójną całość w zakresie ochrony środowiska i infrastruktury transportowej. Fundusz Spójności współfinansuje przede wszystkim projekty służące rozwojowi infrastruktury publicznej. Pomiędzy projektami z zakresu ochrony środowiska i infrastruktury transportowej musi być zachowana równowaga podziału funduszy, która została ustanowiona na poziomie 50% dla każdego sektora. Środki Funduszu Spójności są kierowane do państw członkowskich, w których produkt narodowy brutto (PNB) na jednego mieszkańca jest niższy niż 90% średniej w państwach Unii Europejskiej, oraz w których opracowany został program zmierzający do spełnienia kryteriów konwergencji ustalonych w art. 104 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską.
Fundusze Strukturalne – zasób finansowy UE umożliwiający pomoc w restrukturyzacji i modernizacji gospodarki krajów członkowskich drogą interwencji w kluczowych sektorach i regionach (poprawa struktury). Na fundusze strukturalne składają się: Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (EFRR), Europejski Fundusz Społeczny (EFS), Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOiGR) oraz Finansowy Instrument Wspierania Rybołówstwa (FIWR).
Efekty projektu – produkty: wszystkie materialne produkty i usługi powstałe bezpośrednio w efekcie realizacji projektu, to co „wyprodukujemy” w ramach projektu np. liczba szkoleń zorganizowanych w projekcie
rezultaty: jakie zmiany zajdą w wyniku realizacji projektu w odniesieniu do celów projektu, korzyści odbiorców – mogą być ilościowe i jakościowe np. zwiększenie zatrudnienia o x% to rezultat ilościowy
oddziaływanie: wpływ na zmiany społeczne w danym środowisku
Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego EFRR – został powołany w 1975 roku jako reakcja na coraz głębsze rozbieżności w rozwoju regionów (spowodowane kryzysem gospodarczym i przystąpieniem do UE Wielkiej Brytanii i Irlandii). Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego ma na celu przyczynianie się do korygowania podstawowych dysproporcji regionalnych we Wspólnocie poprzez udział w rozwoju i dostosowaniu strukturalnym regionów opóźnionych w rozwoju oraz w przekształcaniu upadających regionów przemysłowych. Działalność Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego koncentruje się na następujących dziedzinach:
Inicjatywach na rzecz rozwoju lokalnego oraz zatrudnienia, jak też działalności średnich i małych przedsiębiorstw,
Wspieraniu rentownych inwestycji produkcyjnych umożliwiających tworzenie lub utrzymywanie trwałego zatrudnienia,
Infrastrukturze,
Rozwoju turystyki oraz inwestycji w dziedzinie kultury,
Ochronie i poprawie stanu środowiska,
Rozwoju społeczeństwa informacyjnego.
Europejski Fundusz Społeczny EFS – Europejski Fundusz Społeczny istnieje od 50 lat. Powstał w 1957 roku, kiedy sześć krajów podpisujących Traktat Rzymski powołało Europejską Wspólnotę Gospodarczą (EWG), a wraz z nią Europejski Fundusz Społeczny (EFS). Od tamtej chwili EFS jako pierwszy fundusz strukturalny Wspólnot Europejskich wspiera działania krajów członkowskich Unii Europejskiej w dziedzinie polityki zatrudnienia i rozwoju zasobów ludzkich.
Europejska Współpraca Terytorialna – Europejska Współpraca Terytorialna (EWT) realizuje założenia polityki regionalnej Unii Europejskiej na lata 2007-2013, której realizacja wspierana będzie ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. EWT 2007-2013 stanowi kontynuację Inicjatywy Wspólnotowej INTERREG III, wdrażanej w okresie programowania 2000-2006 (w Polsce od 1 maja 2004 roku ). EWT powołana została w celu realizacji programów współpracy transgranicznej, transnarodowej i międzyregionalnej.
EQUAL – aktualna inicjatywa wspólnotowa, czyli program pomocy bezzwrotnej ze strony Unii Europejskiej dla określonych jednostek (np. władz lokalnych, organizacji pozarządowych, przedsiębiorców) w związku ze zgłaszanymi przez nie projektami przekształceń strukturalnych w krajach członkowskich. Inicjatywa ta finansowana jest z Europejskiego Funduszu Społecznego.
Ewaluacja (programu) – oszacowanie oddziaływania pomocy strukturalnej Wspólnoty w odniesieniu do celów oraz analiza jej wpływu na specyficzne problemy strukturalne. Jest narzedziem służącym usprawnieniu zarządzania projektem. Ewaluacja to okresowa ocena efektywności, skuteczności, oddziaływania, trwałości i zgodności projektu w kontekście założonychcelów.
Grupa Partnerska – to dobrowolna i otwarta koalicja liderów z różnych sektorów życia publicznego (samorządy, przedsiębiorstwa, organizacje pozarządowe, instytucje państwowe, szkoły, uczelnie, mieszkańcy niezorganizowani formalnie i inni), którzy wspólnie przygotowują i realizują praktyczne długofalowe działania na rzecz rozwiązywania problemów gospodarczych, społecznych i ekologicznych oraz wspólnie monitorują ich wyniki i którzy działają na szczeblu ponad gminnym.
Inicjatywa lokalna – inicjatywy lokalne są jednym z instrumentów polityki regionalnej UE. Zgodnie z zasadą subsydiarności ich celem jest pobudzenie społeczności lokalnych i zwiększenie zaangażowania władz lokalnych w rozwój społeczno-gospodarczy regionu. Jednym z rodzajów lokalnych inicjatyw są lokalne pakty na rzecz zatrudnienia, w ramach których podejmowane są działania na rzecz lokalnego rynku pracy.
Harmonogram projektu – jest narzędziem planowania, kontroli / monitorowania i zarządzania. Harmonogram jest to spis etapów w projekcie, który pokazuje, ilustruje wszystkie zadania do wykonania z przypisanym czasem ich realizacji.
Budowa sekwencji czynności:
podzielić projekt na zasadnicze działania / zadania
ustalić czas trwania poszczególnych działań
ustalić kolejność działań
Etapy budowania harmonogramu:
uporządkowanie i usystematyzowanie zadań przewidzianych do wykonania podczas realizacji projektu
określenie czasu trwania
Inicjatywa partnerska – działania podejmowane przez Grupę Partnerską, przy współpracy partnerów z różnych sektorów – publicznego, prywatnego, pozarządowego.
Instytucja audytowa – dla wszystkich programów operacyjnych funkcje Instytucji Audytowej pełni Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej. Instytucja audytowa programu operacyjnego odpowiada w szczególności za:
Zapewnienie prowadzenia audytów w celu weryfikacji skutecznego funkcjonowania systemu zarządzania i kontroli programu operacyjnego oraz audytów operacji na podstawie stosownej próby w celu weryfikacji zadeklarowanych wydatków;
Przedstawianie Komisji, w terminie dziewięciu miesięcy od zatwierdzenia programu operacyjnego, strategii audytu i ich metodologię;
Do dnia 31 grudnia każdego roku w latach 2008-2015:
Przedłożenie Komisji rocznego sprawozdania audytowego, informującego o wszelkich brakach wykrytych w systemach zarządzania i kontroli programu;
ydawanie opinii, na podstawie kontroli i audytów przeprowadzonych na jej odpowiedzialność, w kwestii tego, czy system zarządzania i kontroli funkcjonuje skutecznie, tak aby dawać racjonalne zapewnienie, że deklaracje wydatków przedstawione Komisji i transakcje będące ich podstawą są zgodne z prawem i prawidłowe;
Przedkładanie deklaracji częściowego zamknięcia zawierającej ocenę zgodności z prawem i prawidłowości danych wydatków;
Przedłożenie Komisji, nie później niż dnia 31 marca 2017 r., deklaracji zamknięcia, zawierającej ocenę zasadności wniosku o wypłatę salda końcowego oraz zgodności z prawem i prawidłowości transakcji będących podstawą wydatków objętych końcową deklaracją wydatków, do której dołącza się końcowe sprawozdanie audytowe.
Instytucja Pośrednicząca IP – instytucja, do której Instytucja Zarządzająca IZ deleguje część funkcji związanych z zarządzaniem, kontrolą i monitorowaniem Programu Operacyjnego albo strategii wykorzystania Funduszu Spójności, odnoszącą się do priorytetu, działania albo projektu.
Instytucja Pośrednicząca II stopnia (Instytucja Wdrażająca) – instytucja publiczna, której zostały oddelegowane w drodze porozumienia, zadania związane z obsługą określonych działań w ramach PO KL.
Instytucja Zarządzająca IZ – instytucja odpowiedzialna za przygotowanie i realizację programów operacyjnych (w tym regionalnych programów operacyjnych). IZ jest minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego. Do podstawowych funkcji IZ należą:
Zapewnienie zgodności wyboru operacji do finansowania z kryteriami wyboru projektów dla programu,
Zapewnienie prowadzenia kontroli programu operacyjnego, w tym w szczególności przygotowanie planu kontroli systemowych oraz zatwierdzenie planów kontroli innych instytucji,
Dokonywanie oceny postępów realizacji programu na podstawie sprawozdania rocznego,
Przygotowywanie, we współpracy z Instytucjami Pośredniczącymi, raportów o nieprawidłowościach oraz przekazywanie ich do odpowiednich instytucji.
Instytucja płatnicza – jedna lub kilka instytucji lub organów krajowych, regionalnych lub lokalnych, wyznaczonych przez państwo członkowskie w celu przygotowania i przedkładania wniosków o płatności oraz otrzymywania płatności z Komisji. W Polsce instytucją płatniczą będzie Departament Obsługi Funduszy Pomocowych w Ministerstwie Finansów.
Inicjatywy Wspólnoty – programy finansowane z funduszy strukturalnych, mające na celu rozwiązanie problemów występujących na terenie całej Unii Europejskiej. Liczba i charakter Inicjatyw Wspólnotowych ulegają zmianom w zależności od zidentyfikowanych problemów mających wpływ na funkcjonowanie Unii Europejskiej. W latach 2000-2006 są to: EQUAL, INTERREG LEADER , URBAN. W Polsce w tym okresie programowania wdrażane będą tylko Inicjatywy Equal i Interreg.
Instytucja Wdrażająca – jednostka finansów publicznych odpowiedzialna za zlecanie realizacji projektu. Beneficjent Końcowy może pełnić także funkcję projektodawcy. Dla SPO RZL funkcję tę pełnić będzie: Ministerstwo Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Departament Wdrażania), Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu, wojewódzkie urzędy pracy, Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości.
Instytucja Zarządzająca – instytucja lub organ administracji publicznej, wyznaczony przez państwo członkowskie, odpowiedzialny za zarządzanie programem operacyjnym. W przypadku SPO RZL funkcję tę pełnić będzie Departament Zarządzania i Programowania EFS w Ministerstwie Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej.
Jednolity Dokument Programowy – jednolity dokument przyjęty przez Komisję i zawierający tą samą informację, która jest zawarta w Podstawach Wsparcia Wspólnoty i programie operacyjnym.
Kategorie kosztów projektu – koszty osobowe (wynagrodzenie persnelu projektu zatrudnionego na podstawie umów o pracę, umów zlecenie, itp.)
koszty operacyjne (podróże, zakup/wynajem sprzętu, produkcji, bieżące, administracyjne, inne)
koszty podwykonawców (eksperci zewnętrzni, druk, tłumaczenia, inne)
Komitet Monitorujący – powoływany jest dla celów oceny i nadzorowania danego programu operacyjnego. Jego zadaniem jest m.in. zatwierdzanie kryteriów wyboru projektów, akceptowanie uzupełnienia programu, okresowe badanie postępu w zakresie osiągnięcia szczegółowych celów określonych w programie i uzupełnieniu programu. W skład komitetu monitorującego wchodzą przedstawiciele strony rządowej, strony samorządowej oraz przedstawiciele partnerów społecznych i gospodarczych.
Koszty projektu – forma rozliczania dotacji z grantodawcą, instytucją udzielającą wsparcia:
refundacja kosztów na podstawie faktycznie poniesionychi udokumentowanych wydatków
zaliczkowanie przed rozpoczęciem działań projektowych forma mieszana np. Europejski Fundusz Społeczny, zaliczka w wysokości 20% kosztów planowanych na 12 miesięcy realizacji projektu a następnie wypłata kolejnych transz po rozliczeniu 70% każdej przekazanej z transz.
Koszty kwalifikowane – koszty, których poniesienie jest merytorycznie uzasadnione i które spełniają kryteria kwalifikacji wyznaczone przez instytucję zarządzającą. Są kosztami związanymi bezpośrednio z projektem, rzeczywiste i uzasadnione, poniesione w okresie trwania umowy, zgodne z zasadami Programu.
Koszty niekwalifikowane – koszty poniesione poza okresem trwania umowy, zbyt wysokie w stosunku do efektów, nie związane bezpośrednio z projektem, niezgodne z zasadami Programu.
Kryteria wyboru projektów – określony zestaw wymogów formalnych i merytorycznych, zawartych w programie uzupełniającym, które muszą spełnić projekty, aby uzyskać dofinansowanie ze środków pomocowych. W przypadku Funduszy Strukturalnych kryteria wyboru projektów formułowane są przez instytucję zarządzającą, a następnie aprobowane przez Komitet Monitorujący.
Kwalifikowalność kosztów – spełnienie przez koszty działań lub operacji określonych warunków do których należą: (1) zgodność z wymogami Funduszu, z którego miałaby pochodzić pomoc; (2) spójność planowanych działań lub operacji z zatwierdzonym programem operacyjnym.
Kwalifikowalność wydatków – spełnienie przez wydatki poniesione w ramach programu lub projektu określonych warunków co do ich współfinansowania z funduszy pomocowych.
LEADER+ – Program na rzecz rozwoju obszarów wiejskich – jeden z czterech programów unijnych, tzw. Inicjatyw Wspólnotowych, mający na celu rozwój obszarów wiejskich dotkniętych szczególnymi trudnościami i polepszenie warunków życia na wsi dzięki współpracy partnerów lokalnych (publicznych, prywatnych i organizacji pozarządowych).
Monitoring – to proces systematycznego zbierania i analizowania ilościowych i jakościowych, informacji na temat wdrażania projektu w ujeciu finansowym (budżet) i rzeczowym (zadania do realizacji, cele, wskaźniki).
Efektywny monitoring jest gwarantem zgodności realizacji zaplanowanych działań z wcześniej przyjetymi założeniami.
Jakie działania obejmują monitoring?
zgodność czasową projektu
(czy realizujemy zadania zgodnie z harmonogramem?)
zgodnośćz budżetem projektu
(czy nie przekraczamy poszczególnych kategorii budżetowych oraz czy wydatkujemy w odpowiednim czasie?)
postęp realizacji wskaźników projektu
(czy w projekcie uczestniczy tylu beneficjentów, ilu zaplanowaliśmy; czy przeprowadzaliśmy właściwą liczbę szkoleń?)
zgodność realizacji projektu z celami
(czy realizujemy wszystkie cele projektu?)
zgodność realizacji zaplanowanych działań z zapisami we wniosku
(czy nie pomijamy pewnych kwestii przewidzianych do realizacji?)
Obywatelska inicjatywa lokalna – projekt reprezentujący wspólny interes lokalnej społeczności, którego autorami są osoby prywatne zamieszkujące na terenie działania Grupy.
Płatność – określona wielkość środków w ramach pomocy finansowej, wypłacana przez Komisję Europejską do Instytucji Płatniczej na podstawie wniosku o płatność.
Podkomitet Monitorujący – monitoruje realizację Priorytetów VI-IX w województwie. Podkomitet jest powoływany w drodze uchwały przez Komitet Monitorujący PO KL, który deleguje na poziom regionalny część swoich zadań związanych z prowadzeniem monitoringu w ramach danego obszaru wsparcia. Podkomitetowi Monitorującemu przewodniczy przedstawiciel IP PO KL.
Priorytet – jeden z priorytetów strategii, przyjętych w PWW (CSF) lub w pomocy; priorytetowi jest podporządkowany wkład finansowy z Funduszy, innych instrumentów finansowych oraz odpowiednich środków finansowych państwa członkowskiego, jak również zestaw sprecyzowanych celów.
Produkt Lokalny – to wyrób lub usługa, z którą utożsamiają się mieszkańcy regionu, produkowana w sposób niemasowy i przyjazny dla środowiska, z surowców lokalnie dostępnych. Produkt lokalny staje się wizytówką regionu poprzez wykorzystanie jego specyficznego i niepowtarzalnego charakteru oraz angażowanie mieszkańców w rozwój przedsiębiorczości lokalnej.
Program operacyjny – dokument przyjęty przez Komisję, służący wdrażaniu PWW (CSF) i składający się ze spójnego zestawienia priorytetów, zawierającego działania wieloletnie, które mogą być wdrażane przez jeden lub kilka Funduszy, jeden lub kilka innych dostępnych instrumentów finansowych oraz EIB.
Projekt – najmniejsza dająca się wydzielić jednostka stanowiąca przedmiot pomocy. To przedsięwzięcie prowadzące do osiągnięcia określonego wcześniej celu, przy użyciu trzech podstawowych zasobów, tj. czasu, zespołu i budżetu. Tak więc jest to sposób realizacji założonych w określonym czasie zadań służących osiągnięciu ustalonych celów przy wykorzystaniu dostępnych zasobów. W wyniku przeprowadzonego projektu powstaną rezultaty, czyli określone celem zmiany.
Rodzaje projektów:
miękkie: projekty opisujące inwestycjew w infrastrukturę „miękką”, tzw. inwestycje w człowieka – zmiana świadomości, zachowań, wzrost wiedzy, nabycie kwalifikacji itp.,
twarde: projekty opisujące inwestycje w infrastrukturę „twardą” – wodociągi, kanalizacje, budynki, drogi itp.
mieszane: wykorzystujące w różnym stopniu oba rodzaje projektów.
Cechy dobrego projektu
zgodność z celami programu, sponsora oraz projektu
zgodność wydatkowania środków z budżetem
zgodność z harmonogramem
realizacja założonych wskaźników
dokonywanie na bieżąco zmian w projekcie, jeśli istnieje taka potrzeba
wysokie kwalifikacje zespołu projektowego
dbanie o beneficjentów projektu
dokumentowanie działań przewidzianych do realizacji w projekcie
promowanie projektu zgodnie z wytycznymi programu, sponsora oraz projektu
Rezultaty projektu – efekty/wskaźniki/rezultaty – mierniki za pomocą których będziemy mierzyć postęp w realizacji projektu.
Wskaźniki powinny być:
trafne – dostosowane do charakteru projektu oraz oczekiwanych efektów
mierzalne – wyrażone w wartościach liczbowych, procentowychlub binarnie (TAK-NIE)
wiarygodne – niezależne, reprezentatywne i możliwe do łatwej weryfikacji
dostępne – łatwe do uzyskania
Schemat – grupa projektów w ramach działania, które łączy wspólny sposób wdrażania, wspólna grupa odbiorców, wspólny cel w ramach celu działania.
Sektorowe programy operacyjne – programy operacyjne przygotowywane i zarządzane przez właściwe resorty centralne, realizujące zadania horyzontalne w odniesieniu do całych sektorów ekonomiczno-społecznych.
Strategia – jest dokumentem (planem), w którymanalizuje się stan, planuje i wybiera najważniejsze kierunki działania organizacji. Strategię opracować mogą wszyscy: różne organizacjetakie jak dużefirmy zatrudniające dziesiątki czy setki pracowników, organizacje społeczne czy publiczne takie jak np. samorząd terytorialny.
Z czego składa się strategia?
opisuje stan dotychczasowy
opisuje cele działania na określony czas w przyszłości
analizuje możliwe kierunki działania, bada wszystkie „za” i „przeciw”
bada możliwościwykonania określonych celówlub zadań z uwagi na posiadane zasoby ludzkie techniczne, organizacyjne, a przede wszystkim
wyznacza najważniejsze zadania do wykonania w najbliższej lub dalszej przyszłości
Wszystkie dokumenty zawierające powyższe elementy są strategiami niezależnie jak się nazywają.
Usługi dla struktur i systemów – usługi świadczone w ramach projektów finansowanych z EFS, mające na celu rozwijanie i doskonalenie systemów i struktur działających w obszarze rynku pracy, np. badania, ekspertyzy, szkolenia dla nauczycieli i trenerów, zakup sprzętu komputerowego i oprogramowania.
Uzupełnienie programu – dokument wdrażający strategię i priorytety pomocy, zawierający także szczegółowe elementy na poziomie działania przygotowany przez państwo członkowskie lub instytucję zarządzającą, i w razie potrzeby korygowany. W dokumencie tym przedstawione zostaną szczegółowe kryteria wyboru projektów, system wdrażania, budżet działań.
Wniosek/aplikacja – standardowy formularz składany przez beneficjenta w celu uzyskania wsparcia ze środków pomocowych. Zakres informacji zawartych we wniosku obejmuje: informacje o instytucji zgłaszającej wniosek, informacje na temat projektu, charakterystyka działań podejmowanych podczas realizacji projektu, planowane rezultaty i wydatki, wymagane dokumenty w formie załączników. Wniosek musi zostać złożony zarówno w formie papierowej, jak i elektronicznej (na dyskietce lub płycie CD).
Wniosek – (aplikacja, wniosek aplikacyjny) to forma przedstawienia projektu do realizacji. Jest to oferta instytucji, organizacji pozarządowej lub innego podmiotu ubiegających się o sfinansowanie określonego projektu, czyli przedsięwzięcia.
Pisanie wniosków wymaga jednak znajomości:
odpowiednich procedur aplikacyjnych
zasad wypełniania wniosku i przygotowanie załączników
technik przedstawienia projektu w formie aplikacji
Wniosek o płatność – wniosek kierowany przez instytucję zarządzającą do instytucji płatniczej w celu dokonania okresowych płatności na rzecz ostatecznych odbiorców. Płatności te umożliwiają zwrot kosztów faktycznie opłacanych przez fundusze pomocowe.
Wspólnota Europejska – wspólnota, której celem jest stworzenie wspólnego rynku oraz unii gospodarczej i walutowej, a także dzięki wdrożeniu wspólnej polityki i działań, wspieranie w całym ugrupowaniu harmonijnego i zrównoważonego rozwoju działalności gospodarczej, wysokiego poziomu zatrudnienia i ochrony socjalnej, równości praw kobiet i mężczyzn, zrównoważonego i nie inflacyjnego wzrostu, wysokiego stopnia konkurencyjności i spójności gospodarczej, wysokiego poziomu ochrony i poprawy jakości środowiska naturalnego, podnoszenie standardu i jakości życia, gospodarczej i społecznej spójności oraz solidarności między państwami członkowskimi. Działania Wspólnoty są regulowane wspólnymi politykami, do których należą: Wspólna polityka rolna, Wspólna polityka handlowa, Wspólna polityka transportowa i polityka ochrony środowiska, Polityka regionalna i strukturalna WE, Unia gospodarcza i walutowa, Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa.
Zrównoważony rozwój – według definicji ONZ, rozwój zrównoważony to taki, który zaspokajając potrzeby dzisiejsze, nie zagraża jednocześnie potrzebom przyszłych pokoleń. Rozwój zrównoważony to harmonijne współistnienie trzech aspektów życia: gospodarczego, społecznego i przyrodniczego.